22 Nisan 2008 Salı

Ben üzgünüm....


Merhaba,

Şunu herkese anlatıyorum, neredeyse tüm eğitimlerimizin içerisine özümsenmiş olan bu; "Karşınızdaki kişinin durumunu anlayın ve ona göre davranın."

Bugün kendimi çok kötü hissediyorum, neden mi? Ben de aynı hatayı yaptım. Çok sevdiğim bir arkadaşımı üzdüm, hatta farkında olmadan sıktım, kızdırdım bile galiba. Ben de bu yazıyı yazmaya karar verdim.

Kısa özeti şu, ben kendi davranışlarımı sakince bulurken, "ne var ki yaptıklarımda" derken, karşı tarafta aynı sözler daha sert bir etkiye sebep veriyor.

Benim için "yorucu" olan bir insan diyenler var, bazen farkında olmadan karşıdakileri çok zorluyorum, sıkıştırıyorum. Taleplerimin ardı arkası kesilmiyor gibi geliyor karşıya. Ben ise sormakla zarar vermediğimi düşünüyorum. Biraz da kişilğimde var sanırım bu. Ben törpülemeye çalışıyorum, arada fırtlıyor işte. Talepkarım, talep ediyorum, alıncaya kadar da soruyorum. Hatta bazen karşıdaki nazikçe "hayır" diyor, ben ise anlamıyorum. Çok büyük haksızlık ettim, belki de bir arkaaşımı kaybettim.

"Yok! Hayır! Olmaz!" Anla be güzel Kemal'im ...

Uzun lafın kısası nasıl yapacağımı da bilemediğim için buradan "özür diliyorum". Bir telefon açmak istiyorum ama şimdi onu da aynı şekilde anlar diye korkuyorum. Bu sayfayı umarım okur arkadaşım.

Hiç yorum yok: