Üniversite yemekhanesine giren bir öğrenci tüm yerler dolu olduğundan gidip üniversite profesörünün oturduğu masaya oturmus.İnanılmaz bir fıkra. İnsan ah keşke ben de böyle olabilsem diyor. Ama durun! Karşınızdakinin size öküz demesini sağlamak mı istiyorsunuz? Cevap verememek ve vermek istemek olayın bir tarafı. Ancak sınır neresi? Bunu düşünün, dengeyi nasıl bulmalıyız?
Profesör kaşlarini çatarak: 'Öküzler ve kuşlar aynı masada oturamaz!'
Öğrenci: 'O zaman ben uçuyorum...'
Profesör cevaba çok sinirlenmis, sınavda öğrenciye takmış ve sınavının başarısız geçmesi için elinden geleni yapmış. Yanlız sınavda öğrenci tüm sorulari mükemmel bir şekilde cevaplamış.
Profesör öğrenciye: 'Sana son bir soru soracagim' demiş.
'Yolda yürürken iki torba bulduğunu hayal et, birinde akil var, diğerinde ise para var. Hangi çuvalı alırsın?'
Öğrenci: 'Para olan çuvalı seçerdim...'
Profesör: 'Ben akıl olan çuvalı seçerdim...'
Öğrenci: 'Normal! Kimde ne eksikse onu seçer...'
Profesör çok sinirlenmis, öğrencinin not defterini alıp içine 'Öküz' yazmis. Öğrenci nota bakmadan odadan çıkmış.
Bir dakika sonra öğrenci kapıyı aralamış: 'Sayin professor, imzanızı atmışsınız, fakat notumu yazmayi unutmuşsunuz.'demiş.
Bazı zamanlarda kişisel olarak, kaldıramayacağımız, hazmedemeyeceğimiz davranışlarla karşı karşıya kalıyoruz, değil mi? O anda çok sinirleniyoruz. Benim kafam sanki çaydanlık gibi kaynıyor nerdeyse. 2 saat kafamız bunla kurcalanır, düşünüp dururum ve sonra "aslında ona şu cevabı verseydim" diye hayıflanırım.
Hazır cevap olmak bir marifetse, ya da bu şekilde cevaplar verebilmek bir zeka sayesinde oluyorsa, bu potansiyelin sizde de olduğunu bilin. Bu hepimizde var, ancak hayat boyu ailemizden, hocalarımızdan gördüğümüz, öğrendiğimiz davranış ya da cevap biçimi bu olmadı, ondan böyle alıştınız... Ya da bilmiyorsunuz nasıl davranacağınızı! İstediğinin şekilde davranabilmek için, okumanız, denemeniz, çalışmanız gerek! Evet bu yaşınıza kadar alıştıklarınızı değiştirmeniz mümkün.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder