Bu sabah bir seminere katıldım. Konusu, yetişkinlerin eğitimi üzerineydi ama daha detay yazmak istemiyorum. Bu seminerde özellikle rahatsız olduğum bir noktayı öne çıkartacağım.
İlk konuşmacı amerika'dan bir bayandı ve genelden özele çok önemli noktalara değindi. Ben de ilk konuşmacoının kalitesiyle, sonrasındaki dörtlü oturumu heyecanla dinlemeye başladım.
İkinci konuşmacı (kendisi bir prof), konuşmasını planlamadan gelmiş, belli. Yaşınının, birikiminin ve de uzmanlığının gölgesinde, güncel birkaç konu (hatta metrodaki deneyimi ve sabah gastede okuduğuyla) "akıcı" bir konuşma yaptı. Ancak bir dakika oldu ki.... Birden bire kişisel deneyimleriyle olayı inanılmaz yerlere götürdü; verdiği iki örnek:
1. Elinde Radikal gazetesi vardı. Oradan bir yazarın köşesinden bir cümle okudu. Bir AB yetkilisinin CHP hakkında söyledikleri. Hocamız dedi ki, eğitim alarak yapılan bu saygısızlıklara sessiz mi kalacağız, eğitim demek bu mu? (Ayrıca, nedense iki defa, ismi vermeden "bu gasteyi düzenli olarak okumuyorum" diye belirtti.)
2. Metroda şıkıltırmalardan, insanların acele etmesinden bahseti sonra. Yaşça küçük bir bayanın kapıdan önce geçmeye çalışmasına sinirlenerek, onun geçmesini engellemek için omzunu kullanmış. Bunu anlattı.
Bu ikinci olaydan bahsedince bir kahkaha bir alkış koptu. Ben şaşkınlıktan dilimi yutacağım, nasıl olabilir böyle bir şey, eğitim üzerine bir seminerdeyim, davranışmar konusunda inanılmaz bir çarpıtlık önümde dağ gibi büyüyor. Dünyanın her yerinde metro inanılmaz bir kalabalığa sahne oluyor ve eminim ki isteyerek ya da istemeyerek her an benzer durumlarla karşılaşıyoruzdur. Karşımızdakini uyarmak, ona doğru bir şekilde konuşarak istediğimizi anlatmak gerek. Bunun yerine eğitimci dediğimiz bir kişi omuz atmaktan bahsediyor.
İlk konuşmacının da ortaya koyduğu önemli bir nokta olan, eğitimin sadece formal ve de sınıf ortamlarında olmadığı konusu için inanılmaz bir örnekti. Şimdi bin kişi bak prof hoca böyle davranıyor, demek bu doğru diyerek, onlar da aynı şekilde davranacaklar.
Aslında çok güzel ana mesajlar var... Hayat boyu eğitim devam ediyor, eğitim önemli, vs vs... Çok eksiğimiz de var, eğitimsiz bir nesil yetiştiriyoruz. Bunları tekrar tekrar söyleyerek değil, insan olabilmeyi, saygı ve sevgiyi her dakikamıza yaymayı becerdiğimizde karşımızdakilere gerçek faydayı sağlamış olacağız, eğitimcilik bunu hedeflemek değil mi?
Bir ara şunu not ettim seminerde:
Okuma-yazma oranı değil, okuma oranı
Diploma/sertifika oranı değil insanlara aktarma/hayata yansıtma oranı
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder