Mutlu olmak ile ilgili birçok yazı geliyor önüme bugünlerde. Bunun sebebi algıda seçicilik mi, yoksa evrenin bana mesajları mı bilmiyorum. Ama arasında fark ettiğim bişi var, sizle paylaşayım dedim.
Öncelikle bu bir sanat olayı değil, beceri olayı bence.Yani becerebilirsiniz. Bunu öncelikle söylemek gerekli.
Sonra, olayı basitçe görebilme çabası gerekiyor. Aslında yaşadığımız dünya bizi karmaşıklığa, detaylarla boğuşmaya ve de olayları bu şekilde algılamamıza yönlendiriyor. Yani basit olması mümkün değil, kesin detaylarda bir karmaşıklık olmalı diyoruz. Sade ve basit olması aklımız almıyor. Oysa hayat basit şekilde de yaşanabilir.
Bunun dışında mutlu olmak için birilerine ihtiyacınız var, sizin yanınızda olacak birisi. Bu kişiyle yaşanan olayı paylaşmanız gerek. İçtenlikle. Bu kişinin size yardımcı olmasını bekliyorsunuz, dinlemesini ve size önem vermesini istiyorsunuz. Kendisini değersiz hisseden bir kişi mutlu olamayacağı için, birisinin bazen size değerli olduğunuzu hatırlatması gerekebilir.
Sonra bir şey başarmak, ufacık birşey de olsa birşeyde kendinizi işe yarar hissetmek. Bunun için ne yaparsınız bilemem ama 30 yaşlarında birçok tanıdığım kişi, neyi neden yaptığını bilmeden geçiriyor günlerini. Başarma hissi olmayınca da kendine kızıyorlar, etrafındakilere kızıyorlar.
Mutlu olan kişiler ya da arayanlar, kaçıyorlar, başka yerlere ya da başka kişilere gidiyorlar, oysa başlayacakları yer baş uçlarında. Çok şey isterseniz, unutmayın ki olabileceklerin oranı düşecektir, siz de olmayanları görenlerdenseniz mutsuz olur durursunuz.
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder